NESAİ SÜNEN-İ KÜBRA

Bablar    Konular    Numaralar

KİTABU’S-SALATU’L-EVVEL

<< 181 >>

DEVAM: 45- Aişe r.anha'nın Bu Konudaki Haberini Nakleden iki Ravinin ihtilaf Etmesi

 

أنبأ قتيبة بن سعيد عن مالك عن بن شهاب عن عروة بن الزبير عن عائشة أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يصلي بالليل إحدى عشرة ركعة يوتر منها بواحدة فإذا فرغ منها اضطجع على شقه الأيمن

 

[-: 417 :-] Aişe r.anha'nın bildirdiğine göre Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) gece tek rekatlık vitir namazıyla beraber on bir rekat kılardı. Bunları bitirdiğinde sağ tarafı üzerine yatardı.

 

Hadis 1252, 1422, 1449, 1661'de gelecek.

Diğer tahric: Buhari 994, 1123; Müslim 736; Ebu Davuid 1335, 1336, 1337; İbn Mace 1177, 1358; Tirmizi Sünen 440, 441, Şemaili 271, 272; Ahmed b. Hanbel 24057; İbn Hibban 2614.

 

 

أنبأ أحمد بن عمرو بن السرح قال أنبأ بن وهب قال أخبرني بن أبي ذئب ويونس وعمرو بن الحارث أن بن شهاب أخبرهم عن عروة عن عائشة قالت كان رسول الله صلى الله عليه وسلم يصلي فيما بين أن يفرغ من صلاة العشاء إلى الفجر إحدى عشرة ركعة يسلم في كل ركعتين ويوتر بواحدة ويسجد سجدة قدر ما يقرأ أحدكم خمسين آية قبل أن يرفع رأسه فإذا سكت المؤذن من صلاة الفجر وتبين له الفجر قام فركع ركعتين واضطجع على شقه الأيمن حتى يأتيه المؤذن للإقامة فيخرج معه وبعضهم يزيد على بعض في قصة الحديث

 

[-: 418 :-] Aişe r.anha bildiriyor: Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) yatsı namazını bitirdikten sonra sabah namazına kadar on bir rekat kılardı. Her iki rekatta bir selam verir, tek rekatla vitir kılardı. Secdeden başını kaldırmadan önce sizden birinizin elli ayet okuduğu vakit kadar secdede bekler, ondan sonra başını secdeden kaldırırdı. Müezzin sabah namazının ezanını bitirip sustuğunda ve imsakın söktüğünü anladığında kalkar iki rekat kılar, ardından müezzin kamet getirinceye kadar sağ tarafı üzerine yatar, daha sonra evden çıkardı.

 

Bazı raviler bu hadiste diğerlerinden farklı ziyadelerde bulundular.

 

Hadis 1449 dada var.

Diğer tahric: Buhari 994, 1123; Müslim 736; Ebu Davuid 1335, 1336, 1337; İbn Mace 1177, 1358; Tirmizi Sünen 440, 441, Şemaili 271, 272; Ahmed b. Hanbel 24057; İbn Hibban 2614.